Het begin van de bekende route Passau-Wenen

De afgelopen nacht heeft het heerlijk geregend en op dit moment schijnt weer de zon, dus geen enkel probleem voor ons. Even een broodje gehaald bij Backerei Ratzinger, hij was geen familie van de vorige paus Benedictus.

Vandaag hebben we voldoende tijd om te vertrekken, want wij gaan maar dertig kilometer fietsen naar Engelhartszell. Van een andere fietser horen we dat we beter niet kunnen gaan kamperen in Bratislava, want het schijnt dat daar het dievengilde behoorlijk actief is. Als we naar Bratislava gaan, dan zoeken we wel een hotel of iets dergelijks. 

De eerste tien kilometer gaat het over een fietspad langs een matig drukke weg tot aan het plaatsje Obernzell. Hier kijken we onder het genot van een kopje koffie naar een bijzondere wedstrijd op de Donau. Twee mannen in een boot staan rechtop te roeien en zij volgen een traject met de stroom mee en weer terug. Het ging om de snelste tijd. Na ongeveer 22 kilometer fietsen komen we bij de waterkrachtcentrale van Jochenstein. De Donau route loopt aan de andere kant van de Donau en deze mensen moeten met hun fiets over de sluis. Clemens Sweerman heeft de route toch aan deze kant uitgezet en wij zijn hem zeer dankbaar. De Jochenstein waterkrachtcentrale is ruim vijftig jaar geleden door de grenslanden gezamenlijk gebouwd met een 400 meter lange stuwdam en sluizen. Overal langs de Donau komen we zeemeerminnen tegen. Het blijkt dat het verhaal wil dat aan de voet van de Jochensteinrots een waternimf "Isa" verblijft.

Zou deze waternimf misschien familie zijn van Loreleynimf aan de Rijn?

Bijna passeren we ongemerkt de grens met Oostenrijk en komen in Engelhartszell. Met een veerpontje gaan we over de Donau en fietsen naar de camping. Eigenlijk kunnen we het een rustdag noemen, want met de wind in de rug staan we om een uur al kant en klaar op de plaats van bestemming.

Een camping met een zwembad, wat kun je Marja nog beter geven?  Het blijkt dat Oostenrijk achter loopt bij Duitsland, want alle winkels gaan om twaalf uur dicht op zaterdag. Geen boodschappen te krijgen, maar er is wel een plaatselijke pizzeria.

Engelhartszell is met name bekend om het enige Trappistenklooster van Oostenrijk, gebouwd in 1293.

Het klooster staat bekend om zijn stokerij van fijne likeuren en natuurlijk kunnen we daar ook een flesje wijn en een flesje likeur kopen voor de komende avond. We zijn alweer helemaal uit de brand, ondanks dat alle winkels zijn gesloten.

Terug op de camping gaat Marja heerlijk zwemmen en kan ik mijn weblog weer gaan bijwerken. Het aantal campings met WIFi is beperkt, dus we moeten maar afwachten wanneer we ons verhaal kunnen versturen.

Morgen gaan we nog een kleine etappe doen.