Duur brood moeten kopen

Gisteravond hebben we onze buurman uit Vorden even uitgenodigd voor het drinken van een wijntje. Hij fietst van Boedapest naar Vorden en hij was het die ons vertelde dat de fietsroute naar Boedapest vanaf Bratislava een gevaarlijke fietsroute is.

Vanmorgen alweer vroeg op, want ook vandaag willen we graag op tijd vertrekken, want het wordt weer een warme dag. We kunnen deze morgen niet ontbijten, want we hebben geen brood, maar nog wel een banaan, dus niet helemaal met een nuchtere maag op pad. 

We zitten met onze camping aan de route, dus meteen kunnen we weer verder. Volgens ons routeboekje zou het nog zo'n 15 kilometer duren voordat we in een plaats brood kunnen kopen, dus onderweg bij een gaststatte gevraagd of ze nog vier broodjes voor ons hebben. Geen probleem, maar het kost ons wel € 4. Alles wordt nog zuurder wanneer we twee kilometer later een Spar en een Billa tegenkomen. We zullen onze Clemens toch maar even een berichtje sturen voor de nieuwe uitgave.

De eerste grote plaats welke we tegenkomen is Langenstein. Het gebied waar we doorheen fietsen geldt als een van de vroegst bewoonde streken van Oostenrijk. Het gaat hier door het achterland van de Donau.

We hebben besloten om de Donauroute te volgen en niet de route in ons boekje. Misschien wel een beetje bewust, want laatstgenoemde route gaat via het concentratiekamp Mauthausen en daar hadden we op deze mooie zonnige dag geen zin aan. We hebben al genoeg van deze ellende gezien bij bezoeken aan andere concentratiekampen. Trouwens is hier ook nog maar weinig te vinden, alleen een gedenkmal en daar moet je wel een helling op fietsen van meer dan 14%.

We fietsen wel door de mooie plaats Mauthausen aan de Donau. We zien veel fraaie gevels van oude patricierswoningen.

De volgende plaats is Au. De Donau stroomt hier door een brede vlakte met grote landerijen, waar de uiterwaarden van oudsher uit veel bos bestaan, de Auwalder. Een mooi natuurgebied, maar de bever laat zich nu niet zien. 

De wind is inmiddels behoorlijk aangetrokken en wij profiteren daar optimaal van. Met de wind in de rug komen we bij een radinfostelle en drinken hier een heerlijk glas buttermilch (karnemelk)

Hier bevind zich ook weer een stuw in de rivier. In de Donau vind je veel van dit soort Donaukraftwerken en ze zijn kunstmatig aangelegd om zo energie op te wekken. Het nadeel hiervan is dat dijken steeds hoger worden en dat is duidelijk te zien aan het volgende dorpje waar we binnen fietsen en wel Mitterkirchen. Dit dorp ligt helemaal ingesloten door een hoge dijk. 

Bezienswaardig is hier een nagebouwd Keltisch dorp. Dit dorp laat het leven zien hoe de Kelten 2700 jaar geleden hebben moeten geleefd in dit gebied. 

We komen weer terug aan de Donau voor het laatste stukje doorfietsen naar Grein. Deze plaats ligt twee kilometer van onze route, maar dat is het zeker waard. Niet alleen omdat hier een camping ligt, maar het is ook een heel mooi stadje.

In Grein kwamen vroeger loodsen aan boord van de schepen om deze langs moeilijke passages te varen.

We staan met ons tentje aan de voet van Schloss Greinburg an der Donau. Al meer dan 500 jaar waakt dit slot over Grein. 

Na ons lekker te hebben gedoucht gaan we Grein bezoeken. We gaan het oudste stadstheater van Oostenrijk bekijken. Een mooi knus theater waar we ons kunnen voorstellen dat onze vriend Hein zijn voorstelling doet als meneer Hompes uit Den Haag. 

Terug op de camping gaan we op het terras nog even iets drinken. We komen de herdershond Rex tegen van de detectiveserie Rex. Het blijkt echter dat de hond geen Rex heet maar het is een vrouwtje is en zij luistert naar de naam Becky. De hoofdinspecteur in deze serie heette inspecteur Moser en het is nu wel duidelijk waarom, want bijna iedereen in Oostenrijk heeft als achternaam Moser, net zo als in Nederland heel veel mensen Jansen heten